അരുണ്‍കുമാര്‍ പൂക്കോം
പറഞ്ഞറിവുണ്ട്
മുത്തശ്ശിമാര്‍
പേരമക്കളെ
വല്ലാതെ സ്നേഹിക്കുമത്രെ.
ഓമനിക്കുമത്രെ.
ഇതിഹാസങ്ങളും
പുരാണങ്ങളും
ഉപനിഷത്തുകളും
തേനും പാലുമായി
നേദിച്ചു നല്കുമത്രെ.
അതൊന്നുമല്ലെങ്കില്‍
ആമയും മുയലും
പന്തയം വെച്ചതോ,
കൊക്കെത്താ പാത്രത്തില്‍
നിന്നും കാക്ക
കല്ലിട്ട് വെള്ളം കുടിച്ചതോ,
അങ്ങനെ എന്തേലുമൊക്കെ
മാമൂട്ടുമത്രെ.
എനിക്കുമുണ്ടായിരുന്നത്രെ
ഒരു മുത്തശ്ശി.
അമ്മ പറഞ്ഞറിവേയുള്ളു.
മുട്ടിട്ടിഴയുന്ന കാലം
ഞാനിഴഞ്ഞങ്ങുചെല്ലുന്നേരം
കൈയിലുള്ള എന്തേലും
കൊണ്ടുവീശി
പോ അസത്തേ
എന്നങ്ങാട്ടുമായിരുന്നത്രെ.
ലക്ഷണം കെട്ടത്
എന്നങ്ങു നൊടിയുമായിരുന്നത്രെ.
ഓര്‍ത്തെടുപ്പാന്‍
ആകുന്നില്ലവരുടെ രൂപവും
ഭാവവും ശബ്ദവുമെങ്കിലും
സങ്കടമുണ്ടെനിക്കൊരുപാട്.
അവരോട് ഞാനെന്തു
ചെയ്തു, ആവോ?
കഥ പറയാനറിയില്ലായിരിക്കാം.
സ്നേഹിക്കാനും
ഓമനിക്കാനുമതെ.
എങ്കിലുമെങ്കിലും
ഇത്തിരി
എന്തോ
ഒന്നാവാമായിരുന്നു.
എന്തോ ഒന്നെന്നാല്‍
എന്തോ ഒന്ന്.
ഞാന്‍ പിച്ചവെക്കുമ്പോഴേക്കും
അവര്‍ കാലം ചെന്നത്രെ.
നല്ലത്.
വളരെ നല്ലത്.
അവരെന്റെ
ഓര്‍മ്മയിലില്ലാതെ
പോയത്.
-0-
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ