അരുണ്‍കുമാര്‍ പൂക്കോം
അസാമാന്യ സര്‍ക്കസ്സുകാരാ,
ഞാനിപ്പോള്‍ താങ്കളുടെ ആകാശച്ചരടിലൂടെയുള്ള
നടത്തം കാണുകയാണ്.
എനിക്കറിയാം താങ്കളെ പറ്റി പറഞ്ഞാല്‍ ചുളുവില്‍
എനിക്കൊരു ബുദ്ധിജീവിയാകാം.
(പക്ഷേ അതെന്നെ മോഹിപ്പിക്കുന്നില്ല.)
കംപ്യൂട്ടറിന്റെ മുന്നിലാണെങ്കിലും
താങ്കളുടെ ലോകം വളരെ വലുതാണ്.
ഞാനും അതിന്റെ മുന്നില്‍ തന്നെ.
ഇതുവരെയും ഞാന്‍ കണ്ണുരോഗ വിദഗ്ധന്റെ
ചൂണ്ടുവിരല്‍ വെട്ടത്തിലെ എഴുത്തുകള്‍ വായിച്ചിട്ടില്ല.
അടുത്തുള്ളതും അകലത്തുള്ളതും ക്യത്യമായി കാണാം.
എങ്കിലും താങ്കളുടെ കാഴ്ചകള്‍ എനിക്ക് കിട്ടുന്നതേയില്ല.
ഇതുവരെയും പാറ്റ പാറ്റയായും പരുന്തു പരുന്തായും
പാറിപ്പോകുന്നത് കണ്ടതില്‍
എനിക്കിപ്പോള്‍ അതിയായ സങ്കടമുണ്ട്.
താങ്കള്‍ അതിവേഗമാണ് നടക്കുന്നത്.
ഒച്ചിഴയലുകളില്‍ ഒപ്പമെത്താന്‍ ഞാന്‍ പാടുപെടുന്നു.
ഞാന്‍ കിതക്കുന്നത് താങ്കള്‍ കേള്‍ക്കുമെന്ന് എനിക്കറിയാം.
എങ്കിലും തളര്‍ന്നിരിക്കാന്‍ മനസ്സ് സമ്മതിക്കുന്നതേയില്ല.
എനിക്ക് പിന്നില്‍ കെട്ടിയ നുകം കൊണ്ട്
വരയേണ്ട വ്യത്തങ്ങളുണ്ട്.
ഞാനുണ്ടായിരുന്നതിന്റെ അടയാളപ്പെടുത്തലുകളാണവ.
ഒരുപക്ഷേ പിന്നീടെപ്പോഴെങ്കിലും സ്വര്‍ണ്ണനിറത്തില്‍
നെല്ലുകള്‍ ഉണ്ടായെങ്കിലോ?
പറന്നിറങ്ങുന്ന വെട്ടുകിളികളെ എനിക്കിഷ്ടമാണ്.
അവരാണ് സത്യം പറയുന്നവര്‍.
സ്വാര്‍ത്ഥതയോടെ കറ്റ മെതിക്കുന്നവരിലും
തൂളി കളയുന്നവരിലും എനിക്ക് താല്പര്യമില്ല.
ഒട്ടനവധി സര്‍ക്കസ്സുകള്‍ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്.
പാവങ്ങളാണവര്‍.
താഴെ വീണുതകരാതിരിക്കാന്‍ തേച്ചുമിനുക്കിയ
സ്ഫടികപാത്രങ്ങള്‍ക്ക് അരയില്‍
ആകാശത്ത് തൂങ്ങിയാടാന്‍ പാകത്തില്‍ കമ്പിച്ചരടുകളുണ്ട്.
താങ്കളെ പോലെ കൈവിട്ടുള്ള കളികള്‍
അവര്‍ നടത്താറേയില്ല.
എന്നിട്ടും താങ്കള്‍ നാലുകാലുകളില്‍ തന്നെ
ഭൂമിയില്‍ വന്നുവീഴുന്നു.
താങ്കളെ പഠിക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ നിലത്തടിച്ചു വീണുപോകുന്നു.
അതുകണ്ട് ചിരിക്കുന്നവരേ, ചിരിയും
ചിലപ്പോള്‍ തെല്ലൊരു അനുകരണമാണ്.
എങ്കിലും ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കെ
മുന്നിലെ ചക്രമൂരിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടുള്ള
ഒറ്റച്ചക്രത്തില്‍ ഓടുന്ന സൈക്കിളിലെ യാത്രയെങ്കിലും
എനിക്ക് പഠിച്ചെടുക്കാനായാല്‍ മതിയായിരുന്നു.
ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും താങ്കളുടെ കൈകളില്‍ തന്നെ
റ റ എന്നെഴുതിക്കൊണ്ട്
നിര്‍ത്താതെ വന്നു വീണുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പന്തുകളെങ്കിലും
എന്റെ കൂടെ തെല്ലും മടിക്കാതെ വരേണ്ടതല്ലേ?
-0-
അസാമാന്യ സര്‍ക്കസ്സുകാരാ,
ഞാനിപ്പോള്‍ താങ്കളുടെ ആകാശച്ചരടിലൂടെയുള്ള
നടത്തം കാണുകയാണ്.
എനിക്കറിയാം താങ്കളെ പറ്റി പറഞ്ഞാല്‍ ചുളുവില്‍
എനിക്കൊരു ബുദ്ധിജീവിയാകാം.
(പക്ഷേ അതെന്നെ മോഹിപ്പിക്കുന്നില്ല.)
കംപ്യൂട്ടറിന്റെ മുന്നിലാണെങ്കിലും
താങ്കളുടെ ലോകം വളരെ വലുതാണ്.
ഞാനും അതിന്റെ മുന്നില്‍ തന്നെ.
ഇതുവരെയും ഞാന്‍ കണ്ണുരോഗ വിദഗ്ധന്റെ
ചൂണ്ടുവിരല്‍ വെട്ടത്തിലെ എഴുത്തുകള്‍ വായിച്ചിട്ടില്ല.
അടുത്തുള്ളതും അകലത്തുള്ളതും ക്യത്യമായി കാണാം.
എങ്കിലും താങ്കളുടെ കാഴ്ചകള്‍ എനിക്ക് കിട്ടുന്നതേയില്ല.
ഇതുവരെയും പാറ്റ പാറ്റയായും പരുന്തു പരുന്തായും
പാറിപ്പോകുന്നത് കണ്ടതില്‍
എനിക്കിപ്പോള്‍ അതിയായ സങ്കടമുണ്ട്.
താങ്കള്‍ അതിവേഗമാണ് നടക്കുന്നത്.
ഒച്ചിഴയലുകളില്‍ ഒപ്പമെത്താന്‍ ഞാന്‍ പാടുപെടുന്നു.
ഞാന്‍ കിതക്കുന്നത് താങ്കള്‍ കേള്‍ക്കുമെന്ന് എനിക്കറിയാം.
എങ്കിലും തളര്‍ന്നിരിക്കാന്‍ മനസ്സ് സമ്മതിക്കുന്നതേയില്ല.
എനിക്ക് പിന്നില്‍ കെട്ടിയ നുകം കൊണ്ട്
വരയേണ്ട വ്യത്തങ്ങളുണ്ട്.
ഞാനുണ്ടായിരുന്നതിന്റെ അടയാളപ്പെടുത്തലുകളാണവ.
ഒരുപക്ഷേ പിന്നീടെപ്പോഴെങ്കിലും സ്വര്‍ണ്ണനിറത്തില്‍
നെല്ലുകള്‍ ഉണ്ടായെങ്കിലോ?
പറന്നിറങ്ങുന്ന വെട്ടുകിളികളെ എനിക്കിഷ്ടമാണ്.
അവരാണ് സത്യം പറയുന്നവര്‍.
സ്വാര്‍ത്ഥതയോടെ കറ്റ മെതിക്കുന്നവരിലും
തൂളി കളയുന്നവരിലും എനിക്ക് താല്പര്യമില്ല.
ഒട്ടനവധി സര്‍ക്കസ്സുകള്‍ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്.
പാവങ്ങളാണവര്‍.
താഴെ വീണുതകരാതിരിക്കാന്‍ തേച്ചുമിനുക്കിയ
സ്ഫടികപാത്രങ്ങള്‍ക്ക് അരയില്‍
ആകാശത്ത് തൂങ്ങിയാടാന്‍ പാകത്തില്‍ കമ്പിച്ചരടുകളുണ്ട്.
താങ്കളെ പോലെ കൈവിട്ടുള്ള കളികള്‍
അവര്‍ നടത്താറേയില്ല.
എന്നിട്ടും താങ്കള്‍ നാലുകാലുകളില്‍ തന്നെ
ഭൂമിയില്‍ വന്നുവീഴുന്നു.
താങ്കളെ പഠിക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ നിലത്തടിച്ചു വീണുപോകുന്നു.
അതുകണ്ട് ചിരിക്കുന്നവരേ, ചിരിയും
ചിലപ്പോള്‍ തെല്ലൊരു അനുകരണമാണ്.
എങ്കിലും ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കെ
മുന്നിലെ ചക്രമൂരിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടുള്ള
ഒറ്റച്ചക്രത്തില്‍ ഓടുന്ന സൈക്കിളിലെ യാത്രയെങ്കിലും
എനിക്ക് പഠിച്ചെടുക്കാനായാല്‍ മതിയായിരുന്നു.
ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും താങ്കളുടെ കൈകളില്‍ തന്നെ
റ റ എന്നെഴുതിക്കൊണ്ട്
നിര്‍ത്താതെ വന്നു വീണുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പന്തുകളെങ്കിലും
എന്റെ കൂടെ തെല്ലും മടിക്കാതെ വരേണ്ടതല്ലേ?
-0-
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ